Πω πω πώς πέρασε ο καιρός ...δύσκολα θα μου πει κάποιος που με ξέρει και έζησε όλες τις αγωνίες και (κακά τα ψέματα) τα νεύρα μου με αυτή την αλλαγή της ζωής μου...με τον ερχομό της μικρής μας δηλαδή...
Και όμως πόσο εύκολα μένουν πίσω όλα μπροστά στο μεγαλείο ενός μικρού παιδιού και πόσο μάλλον όταν πρόκειται για του δικό σου παιδί.
Η Αφροδίτη εδώ και καιρό βέβαια αλλά εντονότερα τελευταία είναι πλέον ένα μοναδικό ξεχωριστό και ανεξάρτητο ανθρωπάκι .... επικοινωνούμε άριστα ...γνωρίζει κάθε μέρος και στιγμή της καθημερινότητας μας ...
Μερικές φωτογραφίες από την αναμονή το δώρο του Αη Βασίλη!
με τη νονά το νονό και την ξαδέρφη!
επεξεργασία του δώρου!!!
τα 3 αστεράκια!
μη με ενοχλείτε ! κοιμίζω το μωρό μου!
all together!Στο ρόλο του φωτογράφου η νονά!
και την επόμενη μέρα το πρωί ο αγώνας συνεχίζεται!
Και όμως πόσο εύκολα μένουν πίσω όλα μπροστά στο μεγαλείο ενός μικρού παιδιού και πόσο μάλλον όταν πρόκειται για του δικό σου παιδί.
Η Αφροδίτη εδώ και καιρό βέβαια αλλά εντονότερα τελευταία είναι πλέον ένα μοναδικό ξεχωριστό και ανεξάρτητο ανθρωπάκι .... επικοινωνούμε άριστα ...γνωρίζει κάθε μέρος και στιγμή της καθημερινότητας μας ...
Μερικές φωτογραφίες από την αναμονή το δώρο του Αη Βασίλη!
με τη νονά το νονό και την ξαδέρφη!
επεξεργασία του δώρου!!!
τα 3 αστεράκια!
μη με ενοχλείτε ! κοιμίζω το μωρό μου!
και την επόμενη μέρα το πρωί ο αγώνας συνεχίζεται!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου